بررسي علائم كمبود عناصر غذايي در درختان پسته
علائم كمبود عناصرغذايي در پسته در مورد بيشتر عناصر غذايي با ديگر گياهان متفاوت است چرا كه پسته يك گياه غير معمول بوده و تمام فاكتورهاي آن با ساير گياهان تفاوت دارد لذا علائم كمبود و حدود بحراني ذكر شده براي ديگر گياهان را نمي توان در مورد گياه پسته مبنا قرار داد.
الف) علائم كمبود عناصر غذايي پر مصرف در درختان پسته:
ازت (N)
علائم كمبود ازت بيشتر به صورت زردي برگ‌هاي پير و مجاور خوشه خود را نشان مي‌دهد. در برخي مواقع حاشيه برگها ارغواني كمرنگ مي‌شود. پوست درختاني كه مبتلا به كمبود ازت هستند قرمز رنگ مي‌شود. در شرايط كمبود شديد ازت قبل از پاييز و خصوصاً زمان رسيدگي محصول در درختان پر محصول، ريزش برگها به صورت توأم يا مستقل مشاهده مي‌شود.
فسفر (P)
فسفر يكي از عناصري است كه نه تنها كمبود آن در باغات پسته مشاهده نمي‌شود بلكه با مشكلات بيش‌بود فسفر در خاك مواجه هستيم. در صورت كمبود فسفر علائمي از قبيل، پيدايش نقطه‌‌هاي سوخته با اشكال غير يكنواخت در نزديكي لبه برگ‌هاي مسن بروز مي‌كند كه در طول فصل گسترش يافته تا اينكه تمامي پهنك را فرا گرفته و در نهايت برگ خشك شده و به زمين مي‌ريزد.
پتاسيم (K)
در شرايط كمبود پتاسيم حاشيه سوختگي برگ پسته مشاهده مي‌شود كه اين علائم را هيچگاه در ابتداي فصل نمي‌بينيم. مهمترين علائم كمبود پتاسيم افزايش حساسيت دانه پسته به آفتاب سوختگي و كاهش درجه خنداني ميوه رسيده پسته است.
كلسيم (Ca)
علائم كمبود كلسيم گرد و مدور شدن برگچه‌ها همراه با قاشقي شدن آنها مي‌باشد و در شرايط كمبود كلسيم، عارضه لكه پوست استخواني نيز بروز مي‌كند.
ب) علائم كمبود عناصر غذايي كم مصرف در درختان پسته:
روي (nZ)
در ابتداي فصل به دليل تأخير در باز شدن جوانه‌هاي رويشي و زايشي، درختان ديرتر از بقيه از خواب بيدار شده و سپس علائم ريز برگي، كچلي، كوتاهي فاصله ميانگره و پديده جارويي شدن رخ مي‌دهد.
آهن (Fe)
در شرايط كمبود آهن برگها بخصوص برگ‌هاي جوان به صورت يكدست زرد شده و ضخامت برگ نازك‌تر از حد معمول مي‌شود. به دنبال آن شرايط سوختگي برگ در اثر تابش نور خورشيد فراهم مي‌گردد. معمولاً محصول شاخه‌هاي داراي كمبود به‌طور كامل رشد نكرده يا پوك مي‌شود.
منگنز (Mn)
علائم كمبود منگنز مشابه آهن است با اين تفاوت كه قسمتي از حاشيه برگ سبز باقي مي‌ماند. در مواردي نيز رگبرگ‌هاي اصلي قرمز شده و علائم ريز برگي مشاهده مي‌شود.
مس (Cu)
كمبود مس بيشتر در خاك‌هاي شني كه با آب شيرين آبياري مي‌شوند به‌وجود مي‌آيد. در شرايط كمبود مس سرشاخه‌ها حالت عصايي پيدا كرده و رنگ پوست آنها تيره مي‌شود. كمبود مس بيش از ساير عناصر كم مصرف درخت را دچار سرخشكيدگي مي‌كند.
بُر (B)
عموماً در باغات پسته بيش بود بُر مشاهده مي‌شود تا كمبود آن با اين حال در شرايط كمبود بُر، خوشه‌ها تنك و كم دانه مي‌شوند و كاهش رشد سر شاخه‌هاي اصلي و جارويي شدن آنها ظهور مي‌نمايد.